عقل و صبر در برابر گناه چه رابطه ای با هم دارند؟
انسان در راه معشوقش به اندازه عشقش صبر می‌کند و بهره انسان، چیزی جز تلاش او نیست چرا که انسان بدون سعي خودش به هيچ رشدي، به هيچ معرفتي و به هيچ كمالي دست نخواهد يافت.
وقتی عقل انسان ضعیف شد و نتوانست برای ادامه مسیر برنامه‌ریزی کند و در پاسخ به نیازهای غریزی و طبیعی ناتوان شد، کنترل آن به دست اوهام و آرزوها می‌افتد و غرایز نفسانی، چون کبریتی شعله‌ور می‌شوند که آن هوای نفس است و در واقع مبدا و ریشه هوای نفس، جهالت است و این نادانی است که هر نوع حیاتی را نابود می‌کند.
حال که جهالت هر نوع حیاتی را نابود می‌کند در روايات اسلامى عالي‌ترين صبر را صبر بر معصيت و هوای نفس ذکر کرده‌اند كه به هنگام فراهم آمدن عصيان و گناه، انسان مقاومت كند و از لذت گناه چشم بپوشد تا عاقلانه به مسیر زندگی ادامه دهد.
از این باب است که خداوند به صابران در راهش، بی‌حساب پاداش می‌دهد: «إِنَّما يُوَفَّى الصَّابِرُونَ أَجْرَهُمْ بِغَيْرِ حِساب».
نظرات شما عزیزان:
|
